Home

Aardenburg

Zeeland

11. En ie zeide: iemand aa twee zeunen.

12. De jongsten van hun zeide tot zien vaeder: Vaeder, geef me 't part van ons vermogen da me toekomt. En ie verdeelde ut bezit onder un beien.

13. En wanig dagen laeter maekte de jongste zeune alles op en ging op reis naer een ver land, waer ie zun vermogen verkwistte in een leven van overdaed.

14. Toen ie er alles deugedraaid aa, kwam er een zwaere ongersnood over 't land en ie begon gebrek te kriegen.

15. En ie trok erop uut en drung zich op aan een van de mensen uut da land en die zond um naar 't land om voor z'n verkens te zurgen.

16. En ie wou z'n maege vullen mee schillen, die de verkens aeten, maer niemand gaf ze aan um.

17. Toen bedocht ie z'n eigen en zei: hoeveel erbeiers van m'n vader èn brood in overvloed en ik kom ier om van de nunger.

18. 'k Ga opstaen en naer m'n vaeder gaen en um zeggen: Vaeder 'k en gezondigd tegen de 'nemel en voo joe.

19. Bin't nie wèrd om je zeune te zin, stel me maer geliek mee je nerbeiers.

20. Ie stung op en ging terug naar z'n vader. Toen ie nog verre weg was, zag zien vaeder um en wier verdrietig. En ie liep um tegemoet, viel um om de nals en kuste um.

21. De zeune zei um: Vaeder, 'k en gezondigd tegen de 'nemel en voo joe, bin 't nie werd om je zeune te zien.

22. Maer de vaeder zei tot zien slaeven: Bring vlug het beste kleed ier en doe 't um aen en doe um een ring aen z'n and en schoen aan z'n voeten.

23. En ael 't gemeste kalf en slacht t'et, en laeten we fjeesten.

24. Wan m'n zeune ier was dwood en is weer levend geworn, ie was verloren en is gevonden. En ze begonnen te fjeesten.

25. Z'n oudste zeune was op 't land en toen ie dicht bie uus kwam, w'oorde ie meziek en dans.

26. En ie riep een van z'n knechten bie um, en vroeg wat er te doen was.

27. Deze zei um: Uw broer is gekommen en uw vaeder èt gemeste kalf laeten slachten, omdatie um gezond en wel terug èt.

28. Maer ie werd niedig en wilde nie naer binnen gaen. Toen kwam z'n vaeder naer buten en drung er bie um op aen.

29. Maer ie antwoordde en zei tot z'n vaeder: Sie 'k en altied na je geluusterd, maer mien è je noojt een geitebokje gegeven om mee me kameraden te fjeesten.

30. Maer noe je zeune gekommen is, die er alles deugededraaid et mee vriemde wuuven, è je 't gemeste kalf laeten slachten.

31. Maer ie zei um: Jongen je bin altied bie me en al 't miene is 't joewe.

32. We moeste fjeesjen en blieë zien, want je broer ier was dwood en is levend geworden, ie was verloren en is gevonden.

Notes of the editor

Kloeke coder: I 125

This translation corresponds with the 1874 translation nr.: 147

To be found in 1874 dialecticon vol. II, p. 221-224

Name of the dialect in the 1874 dialecticon: Aardenburg

This dialect is a representative of the region: Aardenburg